ჭიდილი.

ზღვის ღელვით ტკბებიან ხეები,
დრო, თითქოს ნებდება განაჩენს,
უმზეო დღეები ბევრია, 
შენ, ისევ გელიან ნაწვიმარს...
ჯირითი გრძელდება მხედრების,
აპოკალიფსი და მერნები...
მკისათვის აჩქარდა  მომკელი,
სამკალი ბევრია...ქარია, ქარია..
შენ,ამ დროს სადა ხარ ნეტავი?

ამინდი გრძნობების ფერია,
წვიმები გულისკენ ილტვიან,
ჭიდილი გრძნობების, შენ, 
მაინც მზეები გიცდიან.....
                  ნინო გოგოლაძე.  16.10.2024წ