ჩუმია ღამე, მუმია მთვარეს

ჩ-უმია ღამე, მუმია მთვარეს
ე-ცეკვა, როგორც ბარხატს ხაონი
მ-იედინება მკვდართა მდინარე.
ი-ს იყო მეფე და ფარაონი!

მ-ტვერშია სვეტი, აჩონჩხილ თითებს,
კ-აეშნის უცხო ბრძანება ხმაში
ვ-არდების შეშლილ სურნელში იტევს.
დ-აძრავს სარკოფაგს პირამიდაში.
რ-ანაირ ცოცხალს არ უჩანს ხმობა?
ი-გია მტვერის მიმდინარეობა!
ს-ითკენ რისკვათ რისკო?

ფ-არაონის თუთა, მუმიების დისკო!
ე-ნატრება მისი მზეებიდან სუნთქვა!
რ-ომ უყვარდა ქალი, ახლა უყვარს მტვერი!
ი-მნაირი ქალი ახლა ქარში მღერის!

ხ-ელუხლებლად ტოვებს, სარკოფაგის წონას.
ე-გვიპტეში ახლა მუმიების დროა!
ლ-ევს ოცნების ფერი ყვითელ არიზონას.
ე-ხეთქება თოვლი და სამუმის ჯგროა!
ბ-გერა აიტანს უსახურ ფრესკას
ი-ქ ლანდებია, როგორც ნეჰების,
თ-ეშის, ვაზნერის და სენეფერკას!

მ-ოივლის გრძნობა უკვდავის ლოდებს.
თ-ვალთ ნაპერწკლების ჯარი დგას მზესი.
ე-ტრფის სიყვარულს, ისევ აბოდებს,
ლ-ეწავს სარკოფაგს, ყვირის რამზესი!

შ-რიალი უცხოდ გაფანტავს ღრუბელს,
ე-ცემა ვერცხლი უამრავ მკვდარში!
ნ-იტის ვნებაში თმა ნეფერტიტის
ს-ად იყო მეფე? სად იყო მაშინ?

ს-იკვდილი კრძალავს ქვეყნად მშვენებას,
ი-ისფერ ზვავში იბრძვის საღამო!
ც-იხის სარდაფებს წვავს მოჩვენება,
ო-, სიცოცხლეა დაუსაბამო!
ც-რემლებს სიკვდილით ვეღარ აღადგენ,
ხ-ვალის საზღვარი ტირის და კვნესის
ლ-ილის თოვლშია ჯერი ამათკენ
ე-ლავს წარსული, ყვირის რამზესი!
ს-იკვდილი კრძალავს ქვეყნად მშვენებას!

მ-ოვა გრიგალი ვით მოშველება
ო-, რა ხანია მტვერი ვიყავი,
ვ-ნების სიყვარულს ამოშენება
ე-მუქრება და ნეტავ სად არი!
ფ-ერფლია ცეკვას რაც ნისლებად სახავს.
ე-მიჯნებოდნენ ლანდებს სანთლები.
რ-იგის დიდებით შეხვდება ნახავს,
ე-ლავს სიცოცხლე წამ-მარად წლებით!
ბ-ზინს უდაბნოში ღამის ხაონი!
ი-ს იყო მეფე და ფარაონი!
!