მახსენებს, როდის ვნახე გვირილა

ქარიდან მიხმობს ლტოლვას მივყავარ,
შორ წარსულიდან გამოგიყავარ.
ჰაერში დნება კვნესა თოლიის
და ლურჯი ზეცა სარკე მოლ-იის.
ლანდები ღამით გვანან მშვენებას.
არ გიცხოვრია, არ გეჩვენება!
და ასე კვნესის, დნება თოლია
და ზღვების ქაფში მელანქოლია.
მახსენებს შორს და ზღაპრის მხარეში
ქარიშხლის დემონს ნიაგარებში.
სადაც კი ზეცამ გაიტირილა.
მახსენებს როდის ვნახე გვირილა!