შოთა ჩემში 1

გასწიე ბედო, ჩემი ხარ, მორჩილდი პატრონის ხმასა,
გადაიარე ტყე-ველი არ შეუშინდე რისხვასა,
შეერთე ზღვიურ კანანებს დამძიმდეს გული სმისასა.
ჰყავ გახსენება მდუმარედ, იდუმალ-მარად თმისასა.

გასწიე ბედო რაზომცა ეგ ძალნი გაგეშლებიან,
გაფრინდი- ქარის მაგვარი ყვავილნი დაგეშლებიან.
მმორჩილდი შენსა პატრონსა, მარტო მვლელ ცოფი-შლეგიან.
კვალ ტოვე გავლილ მხარეში სიღრმეთა წარუშლებია.

გარდაიარე ფილები აჩრდილთა სიარულისა.
შემოიარე სამყარო-ტყეს ნისლი მიპარულისა.
სცან სასიზმარო მშვენება, თანა სულის ყვა მუნ ისა.
ჰგავ შემოვარდნა გრიგალებს მდუმარე სიყვარულისა.

შეერგე ჩემო მხედარო მსოფლ-მიჯნურობის ნაჭედებს.
კვალი რჩების და ძალადობს, ქარი ხელოვანს აჭედებს.
არა ვთქვა მოსასმენარი გზა სწორი მაშინ გაცერდეს.
ვერვინ შეიცნოს ნაწერი თუმცა შეგრძნება აჩერდეს.

                                  გამოცხადება

და აი გულხმას მომაკვდავს გამოცხადება ეძლევის.
მდგარ შუქში ცრეცილ სილუეტს სინაზე აჭენს დაძლევის.
მკვეთრად სდის ტანი ზე ტურფა გამოყვანილი ნაძლევის.
დგას საუკუნის ტაცება წყვეტილ წამისა ნაწლევის.

აწ, მშვენიერი პირ-სახე თვალწინ დგა ედრება ვერა.
მძივ-მარგალიტის ქალწულმა მისი თმა ატალავერა.
გული ეკალში ნაგორგლი მოსპე და გაათავე-რა!
თან წარიტანე წარსული, რით ცა უფსკრულში წაბერა.

გახსნეს ცეებმა სინაზე-მზე მთვარის სხივებს წონდა-რა.
შეავლეს ხელი მეტალებს. მთელი წარსული მოდარა.
წაჰღეს მკლავებთა ფარფატი, რისცა შეხება მქონდ-არა.
ხმამ ოკეანის სიმძიმე გადაფნარააქონდარა!

ესემც ხმა თითო ნაბიჯზე ჩემი ხმასავით დამყვების.
ტკბილმჩხვლეტი გემო დარდისა ვითა ეკლიან მაყვლების.
მავალ გზის ციურ სიდიდის უსაზღვროებით გამკვების-
ეს ხმა სიკვდიმდე ჩემია და სამარადოდ წამყვების!

                                    სიყვარული

მაღლდების თვით სილამაზე, რასცა თვალები ნახვიან.
წკრუიან ციურ ხავსებში-წვიმები მძივებს სახვიან.
კოსმიურ რიგ-ბორჯღალოებს ღვიით რა ფერიც მარხვიან.-
თუ საიდუმლო მშვენებამ გარემო გულში გახვია.

შენში ვარ დღეს მოსუნთქარე- შევიგრძნო ნაზი სურნება.
თუ შეწყდი- ჰა, პოეზია არასდროს მომესურვება.
წარსულს ია და გვირილა დაჭკნება, დაეწურნება.
შემხვდება სენი შენებრით, არასდროს გამეკურნება.

წავყვე ამა სენს უშენოს და ვპოვო გზა მეშურნების.
წავყო ხელები ოქრო, ვერცხლს. დრო, სივრცე ვყო მეზურნების.
მივყო ყურღება ცრუ გზასა უკუნე შავ-უკურნების.
სჯობს რომ იგი გზა არჩიო, საც გიყვარს, არ იკურნების!

შეგაცნობს მცირე დანახვას-თვალი ვერ მოებიჯება.
სენებრი გზა უსახელო ბრმა არის გაგეკრიჭება.
ლამაზად მდგომ ოკეანე თუ ქალი მოგეღრიჭება.
გიყვარდეს! სულში სინათლე, ხორცს კვალი მოგენიჭება.

                                    სიძულვილი

ნუ მიხმობთ ხმები მერევის, მაქ თქვენი ვერ ატანება.
შთა სულში გადამერევის და ყოფნა მესატანება!