და ახლა უფრო აღარ მინდა ურთიერთობა

თუ პოეზიის მხოლოდ შენ ხარ ჟამი გროვების.
ჩემი თვალებიც გიქარგავენ ახლა სტრიქონებს.
კი შეშლილივით- ველი ქართა მოახლოების...
და შენს ანარეკლს როდის ცხადად გამოიგონებს.

და როცა სული აგყოლია ვით მოჩვენება,
მაშინღა ფასადს არაფერი რჩება მშვენების.
თუმცაღა სული არ იკმარე მარტო მშვენებად
და მიეც ნაქვთებს ნება შენზე შემოშენების.

და მხოლოდ ქარი გვეხმარება ვიგრძნოთ ერთობა.
ძლიერი ტანჯვა,დიდ სიყვარულს, ელის მოვლიო.
და ახლა უფრო აღარ მინდა ურთიერთობა,
რადგან ერთივით შემიყვარდა მთელი მსოფლიო.