უდაბნოში დემონი

შვიდ სათნოებას დავეყრდენი როგორც წამალი
და მის გარეშე მე სიცოცხლე მკვდარი მგონია-
ვით ანგელოზი ფრთებწაჭრილი მირბის ტრამალით
და უნუგეშო უდაბნოში ის დემონია!

გადი გამშორდი აქაობას ვერ შეგეხები,
ჩემსას გაახმობ, ქარს გაატან ყვავილს, ოლარებს.
შენ სიმძიმეში, მე სივრცეში დამაქვს ფეხები...
მე შვიდ ცოდვაში შეგეყრები სკამზე მჯდომარეს!