შენი მსდევს თმების, რეფრენების, ლამაზი მარში...

შენი მსდევს თმების რეფრენების ლამაზი მარში.
თუკი თვალები ამ პალმების ძირში მარხია
მაშინ ოცნება გატანილი ბავშვით ქარში-
რამ შეარხია?

საღამოობით იის ცებზე ღვთაებებს ვიჩენ.
მე მიყვარს ახლა! ყოველივე ახლა მწყურია,
ამასთანავე მივაწვები სევდიან კლიშეს
და ჩემს ოთახში შავი ლანდი მარტოსულია!

და უკვდავებას აღმოხდება ბოლო ქაფები.
სული მუსიკის-მოფრინდება ლექსთა პარტია!
შორილ მწვერვალებს დაივიწყებს წამით ალპები-
ჩემო, ძვირფასო, ჩაი გველის და თან მარტია!