ვისაც უნდა თვითმკვლელობა ქნას!

ჰეი,
ცოტა დააცადე თავს, ქარს მიანდე და მაცადე! 
თოვს! 
თეთრი ფიფქი სადაც განვიცადე-
იქ არავინ არაფერს ითხოვს!
შორს
ვხედავ თოლიას ჩემი მელანქოლია 
მიქვს ზღვების ავტორებს-
რომს-
რასაც დააშენეს აგონია სისხლის
ადიდებდნენ გლადიატორებს-
რომ,
მე მეთქვა მტვერი, როგორც ნოემბერის 13, 
ქრის 
და სისხლიანი მერი,
ისევ უმოძრაო სახე მკვდრის 
და სისხლით უმღერის,
ვის?-
არ ვიცი მღერის!
თუ გწამდა ღმერთი, 
მაშინ მე ვიქნები ერთი,
ის რაც უნდა ვიყო ჩემთვის-
ბრის!
ხმებია კამათის, ჩემი ავტომატის პირი მათთვის მარადის-
თვის!
და შენთან რა ხდება-
თუკი სამუდამოდ ჩემი შთაგონება გაქრება.
ალბათ იყვავილებ და გაქრება ფანქრებად
ნახატები ფრენის, მეომრების ენის, გეენების გენი-
შინ!
შევარდენი შედევრების, შემეყრება კამიკაძის სენი-
შევარდები შიგ!

"ძირს დაწექით სანამ დროა.
რა მარტოა სინამდვილე.
იმ დილით
ვილოცე, მომე თავის უფალო წილით.
არ მინდა სიკვდილი, თუმცა მომინდა ძილი. 
პოლიცია გააჩერე ძაღლი ყეფით!
არ მინდა სიკვდილი! ძირს დაწექით!"

ვიფეთქებ თავს-ძლიერ ამტანს. დაღესტნურ კანს- ძლივს, გავიხდი ტანს, გადავიხდი ვალს
ამ ქვეყნის ხანს და მივატოვებ ხალხს. 
მაგრამ ერთი შეკითხვა ღრღნის ძვლის ტვინს-
თუ ვიპოვნი სხვა ტანს?
თუ მეძახი სატანას- 
მე გეუბნები: "ვარ სატანისტი, რომელიც ვერ იტანს ტანს
და თავის თავს! 
არ არსებობს ჯოჯოხეთი, რადგან მე თვითონ ვარ ჯოჯოხეთი და ველი ჟამს, 
ჯოჯოხეთს სწამს,
რომ ველოდები ჯოჯოხეთი! 
ამიტომ ნუ დაიჭერ ვინც მოიკლავს თავს.
ვისაც უნდა თვითმკვლელობა ქნას!