ნელა ვეხები...

ნელა ვეხები ჩაძირულ ქვეშეთს,
და მე არ მახსოვს სად არის იგი.
ყოველთვის ვწერ მე და ყოველ ჯერზე
უცოდინარი ჩამორბის რიგი!
ქროლება ქარის ვამბობ და ვუსმენ,
თუმცა რას მაძლევს ამ წუთას ქარი?
ხან ყოველივეს უბრალოდ უსწრებს,
ხანაც ჩემსავით უბრალო არი!