ხან და ხან...

ხან და ხან მგონია რომ შენ ხარ შორს კი არა, არამედ მახლი!
ხან და ხან გარშემო ზღვა კი არა- ცრემლები ხალხის!
ხან და ხან ვუყურებ ცოცხალს თუ როგორ მოკლეს
და საშიშია სიკვდილი კი არა- სიცოცხლე!
რომ პოეზია მიხმობს მარცხნიდან, მარჯვნიდან ქარი-
და მე მას მერე ვგრძნობ კი არა- უკვე აქ არი!