კედელზე ჩრდილი

შენთან მოვიდნენ აჩრდილები
როგორც ნაჩრდილები, 
უკვე მყოფადი სხეულის და მისი გაჩრდილების-
ახლა გიყურებ ოთახიდან და ჩრდილი ხარ,
მაგრამ უსულო სილუეტში- ნამდვილი ხარ!
და მომდუმარდა ყოველივე, რადგან ქრის ლანდები
და შენი ჩრდილი კედელზეა უმისართოდ.
გამოშვერილი მკერდებიდან შენი ანთებით
ეს პოეზია საუკუნოდ უზის მარათონს-
სადაც დარჩება ეგ აჩრდილი და ჩემი "ჩრდილი" 
კვლავ შეახსენებს მსოფლიოს რომ ყვავის მარათონს-
შენი აჩრდილი შემეხება მაინც არასდროს
და ოკეანეს აირეკლავს კოსმოსის ჩრდილი!
და შემდეგ ჩრდილებში, ვიყვირებ, მე ვჩანვარ-
მეც ასე მოვკვდები, მეც ასე ჩრდილს ვგავარ!