მე ვიდექი გზაზე და შორეულ ცაზე...

მე ვიდექი გზაზე და შორეულ ცაზე
ვხედავდი შორს
ვარსკვლავს მინაზე და მერე ასე
ვეძებდი თოვლს!
მე შევეხე სიზმრებს და მხოლოდ ხიდზე
ავაგებ ქოხს-
თუმცა არ მიმზერს ვარსკვლზე კი მზე
ელავს და ქუხს!
მე მინდოდა ადრე მევლო და ვანდე
პოეტურ შტორმს
სხეულში ქარდე, სულს აედარდე! 
რა უცბად ყოფს
ჩემში ღრმა მხარე ზედაპირს არეკლს 
და პელაგონს
ვუტოვებ არეს ვაცეკვებ და მეც
მივყვები დროს!
შევეხსენ მშვიდს და დავეშვი წყევლას
და ხმა არ გამეც,
ვიძინებ დღისით, ვიღვიძებ- ბნელა
იძინებს ღამეც!
ყვითელი არის ჩემი იმედი, მზეს გავს
აგებს ოცნებას და მერე გულივით ფეთქავს!