ჩემს ****** ვუყვარვარ მგონი

ჩემს ბოზებს ვუყვარვარ მგონი
კი მაგრამ სად არის გონი!
ან ვისაც გონია ტონი 
იცვლება ყოველ დღე დონით

ვასრულებ უტყუარ მომენტს
და როცა დრო აგავს თორმეტს
ვეშვები მე ყველა ფორმით
ეს ძილი ულევი ნომრით

იხურავს კარებებს მძიმეს
რამდენი ქვაა სიმძიმე
ამ გულში ჩაშვებულ წონით
ჩემს ბოზებს ვუყვარვარ მგონი!

ჩემზე სხვა მანიპულირებს
ჰგონია ვერ ვხვდები მგონი
მომავალს არ ინდულგირებს
მე წავალ მე წავალ ნდობით

უმცირეს წიაღში ქარებს-
ამ ქროლით განმავითარებს
ვუყურებ, ვუყურებ ზომით
და მტვერს ვაცემინებ ხომლით

მასხივებს თავისი კრთომით
მე მზეს უკან ამოვეფარე
ბოდიში თუ ნათელ თრობით
სიბნელე გამომეპარე!

ბუნების შუა გულს შორის
და ზღების სილურჯის გარეთ
ნაპირთან ტყის შემოწოლით
მე სიზმარს გამოვეპარე!

მივდივარ მარტოა ჰავა
სიმარტოვე ჩემში კი კივის!
ჩემს ყლეზე თუ გაათავა
და თვალის დახუჭვით ჩივის!

მზად არ ვარ ამგვარი, ტკივილს-
შემოაქვს უცნაურ ქარით
სახეზე თუ ვიმჩნევ ღიმილს-
მზადა ვარ გავუღი კარი!

ჭეშმარიტ თვალებს თუ ვხუჭავ
მაცადე ტყუილთან ზავი!
იმ დროს თუ მე ხელებს ვმუჭავ
როდესაც მომხვია მკლავი

უაზრო მიწიდან ცამდე-
მე ვინმეს თუ ვანდე ჯვარი!
უდაბნო თუ მივა სხვამდე 
მე ქვიშით ვიქნები მკვდარი!

პოეტურ გაფრენის წყებით
ამ გზაზე თამაში ტანით
მე ვცხოვრობ ღრმა გაოცებით
ვმძიმდები შენში შეტანით!