ორივე სხვები ვიქნებით

მე ვიმეორებ ყოველ წამს ისევ
შენს ილუზიას და გული მეცემს.
სუნთქვაში კრთება იერსახება
და შემდეგ ფიქრში ჩამესახება
და ვერ ვეხები, მე წარმოვიდგენ
მთებს და მდელოებს, საც დროით იდგნენ
მზით არეკლილი ალ-ვარსკვლავები,
სცდება უდაბნოს, კვდება თვალები!
გაფუჭებული გვიდევს რაცია-
კანონიზაცია! კანონიზაცია!
ფიქრში დაღლილი ავწევ კიდურას
და ვასრულყოფებ მე შენს ფიგურას!
შემოტეული ტანჯვით მიყურა
და თქვა ,უბრალოდ, ჩვენ ვერ ვიქნებით
ჩვენი ფიქრები სხვაა მიგნებით.
ჩვენ ორივეს გვსურს ეს პოეზია
თუმცა ორივე სხვები ვიქნებით!