მზერაა მთქმელი

მზერაა მთქმელი წარსულთა ზღვების
გაუმართავად ედება ტაბუს!
შენ ხარ მორევი უკვდავი თმების
და მონატრება ეძახის ბაბუს!

შენ ხარ მოწყენის მიზეზი ჩემი
და ამის შემდეგ ქარები თუა,
ჩემი შენდამი დაძრული გემი
გაივლის კოსმოსს ასტრალთა შუა!

შენ მოგონება გაწუხებს ღამით
და დღე ბადების საყვარელ კაცის!
ვხედავ ჩაფიქრდა სულ ერთი წამით
ცრემლები თვალზე სხვა სიმამაცის!