არ იყო დილა...

არ იყო დილა. მაშინ არ იყო,
რომ შეშფოთებულს გამომეღვიძა.
და ახლომახლოც არვინ არ იყო,
რომ ჩემთვის ერთხელ ხელი ებიძგა.

არ იყო ძილი. მაშინ არ იყო,
და ვუყურებდი თვალებს სისხლიანს.
ასე ლანდები ქარმა წაიღო,
გამოღვიძების წამებს ითვლიან.

არ იყო სუნთქვა. მაშინ და ოდეს!
წყლის სიღრმეებმა გული ჩაისვა.
რომ ღრმად ჩასუნთქვის არ გეშინოდეს
და ამოსუნთქვით აღარ დაიწვა!