თოჯინა

თალხი სამოსი
მზერას თუ აცდა,
ნაკვთი დასუსხავს
თვალთა სირბილეს.
შენ,უსხეულო 
როგორ დაგარქვა,
სული აყრილი
თუ ჩაიბუდე?
საუკუნეა,ალბათ,
მანძილი,მეტი თუ არა,
სიტყვას დამალავ.
შენ გათოშილი
სიცოცხლე განდეს
ნებაყოფლობის 
გზაგასაყართან.
ვნების თეატრის 
ჩალის თეჯირი 
ვეღარ დაიტევს
ნიღბის სიუხვეს.
რა ცინიზმია,
თოჯინა შენ ხარ,
სხვა-დიდ სცენის კარს 
გვირგვინს მიუფენს...