დედას...

ვალში ვარ შენთან.
ვცხოვრობ ისე,თმენა ვიშვილე.
სიტყვა არ დამცდეს,
საყვედური პურივით ვღეჭო.

ძვალს ვატან უგემური 
ლუკმის მეოთხედს,
სხვა დანარჩენი,წყალიაო- 
ამბობ და ვეჭვობ,

რომ ნისლს ვამშრალებ 
ხმელი ტოტის ცაცია
ფოთლით.
მყიფეა ჩვევა,ვაყურადო
წვიმის მელიზმას.

შენ ამატკივე ხმა,რომელიც 
სხვისთვის ყრუ არის.
ვცრი თვალებიდან 
ამოჩრილი თეთრი 
ველის ქარს...

ვალში ვარ შენთან.