მარტოობ...

კარს მიღმა დგახარ.
დგახარ,თუ 
ისევ ებღაუჭები 
ცივ მუხლისთავებს ? 
მიწასთან ახლოს 
არ მიგიშვებენ, 
არც ზეცას მდურვით
შეგაჩივლებენ. 
მარტოობ, 
კარის ორივე მხარეს
იშენებ სხეულს,
ვითომ უჩინარს.
მე,შენი ხელის-
ჩემსავე მაჯას,
მყესებდაწყვეტილ
სუნთქვას ვუსინჯავ.