ნისლში

დავდივარ და ვხეტიალობ ნისლში,
ყოველი ხე ცალ-ცალკეა, ჩაძირულან სერად ნაფერ ძილში,
ქვებს და ბუჩქებს ვხედავ, ეულსა და მარტოს,
ობლადაა ყველა, ყველა მისთვის დარდობს.

მეგობრებით სავსე იყო ის სამყარო ჩემი,
უწინ, როცა სავსე იყო ეს ცხოვრება ათასგვარი ფერით,
მაგრამ ახლა, როცა გაბატონდა ნისლი,
დაიკარგა ყველა, ვეღარავინ იცლის.

მართლაც, ვერ გახდები ბრძენი,
თუ არ გშთანთქავს ეს მორევი - ბნელი,
ყველასაგან გარიყული და მდუმარე,
ისეთივე გაუვალი, ვით სამარე.

დავდივარ და ვხეტიალობ ნისლში,
სულ მარტოა ყველა თავის ბურანსა თუ ძილში,
კვამლმა შთანთქა ხალხი - ნისლისფერად ქცეული,
კვამლშიც სულ მარტოდაა - მათგან თითოეული.

ჰერმან ჰესე


Im Nebel

Seltsam, im Nebel zu wandern!
Einsam ist jeder Busch und Stein,
Kein Baum sieht den andern,
Jeder ist allein.

Voll von Freunden war mir die Welt,
Als noch mein Leben licht war;
Nun, da der Nebel fällt,
Ist keiner mehr sichtbar.

Wahrlich, keiner ist weise,
Der nicht das Dunkel kennt,
Das unentrinnbar und leise
Von allen ihn trennt.

Seltsam, im Nebel zu wandern!
Leben ist Einsamsein.
Kein Mensch kennt den andern,
Jeder ist allein.

Hermann Hesse