უფრო ძლიერ მოტრფიალე

ვარსკვლავების ცქერისას ერთი რამ ვიცი,
რომ სულ ერთია, თუ მე ჯოჯოხეთის ალში ვიწვი,
მაგრამ ჩვენთან საშიშია ყველა სული,
თანაბრად გვაფრთხობს კაცი, ურჩხული.

რა მოხდება, მნათობს დიდი ვნება სწვავდეს,
უფრო სუსტად, ნაკლებ მწველად, მაგრამ მეც მიყვარდეს,
თუკი ტრფობა ვერ მიიღებს ტოლფას იერს,
დაე, მე მიყვარდეს უფრო ძლიერ.

არა, არ ვადარდებ მნათობს,
მე კი მისი შუქიც მათრობს,
ახლა, როცა ცად გამოჩნდა ის,
ვეტყვი, მთელი დღე რომ მოველოდი დაისს.

და უცებ, ყველა ვარსკვლავი თუ
გაქრება ციდან,
სინათლის შუქს დავივიწყებ, ბნელეთს  ჩავთვლი წმინდად,
შევიყვარებ ღამესაც, უძიროს და ცარიელს,
თუმცა მაინც სინანულით ავხედავ -  ჩამქრალ ცის დასალიერს.

უისტენ ჰიუ ოდენი


ორიგინალი ვერსია:

Looking up at the stars, I know quite well
That, for all they care, I can go to hell,
But on earth indifference is the least
We have to dread from man or beast.

How should we like it were stars to burn
With a passion for us we could not return?
If equal affection cannot be,
Let the more loving one be me.

Admirer as I think I am
Of stars that do not give a damn,
I cannot, now I see them, say
I missed one terribly all day.

Were all stars to disappear or die,
I should learn to look at an empty sky
And feel its total dark sublime,
Though this might take me a little time.

By W.H. Auden