იყო დრო როცა ვწერდი ლექსებს ურიგოდ
ახლა დროებაა ისე შეცვლილი და მეც შეცვლილი

მეტროში ნინას ვხედავ ცოცხალს საიქიოდან
არ გავგიჟებულვარ უცხოო ნინაა, უცხო მაგრამ ნინაა ჩვენი!

ალბათ ესაა სიცოცხელე და ჩვენი მისიაა, 
ჩემ შემდეგ წავა დროება, და მეც ვიქნები ერთი დროება!


ახლა მშვიდი ვარ და არეული
ახლა კარგად და გზაგაკრეფილი

თითქოს ვიპოვე შინაგანი ხმა და სიყრუე
ვირწმუნე ის თუ სად ვიქნები 100 წლის შემდეგ 
რწმენა კარგია მაგრა ჩამოშორება ავი ?!,