მეშინია

სულ მეშინოდა ბატკანის ტყავში გადაცმული მგლების, ხოდა ახლა მეშინია საკუთარი თავის.... მეშინია არ გავხდე ბატკნის ტყავი  და დაე ვიყო ბატკანი მსხვერპლ შესაწირი.... 
 მეშინია არ მოვიკლა  სული... დღეს ჩუმად ჩავიარე ქუჩა..  ხუთი თვეა აარა ვმდგარვარ ლიტურგიაზე...  ვერ მივდივარ რადგან ეკლესიაც იქცა პარტიად.. ვერ მივდივარ.   ლომისაზე ცალკე კუთხეში ვნახე ხატი ხირსელის.. ხოდა ღმერთო მდლობა რომ მითხარი... ვერ დავტოვებ  ფესვებს და დღეს,იმ წიგნით ამ სიტყვების ავტორი დავაბი.  ... ხო ვერ დავდექი ხირსას, დგომა-პოლიტიკა.... იმ ... დედაშვც.., როცა ხირსა პოლიტიკად მიქციეთ.... ისიცი დავთმე, ოღონდ მქონოდა ხირსასთან კავშირი... ყველაზე წმინდა და სუსტისთვის დავათმე და აი შედეგი... ჩემი გზა მაქვს, მთავარანგელოზიბას სხდომა ვერ ჩავატარე, მამა ზენონი გამახსენდა ეგრევე... მერე გიორგობას წვერზე ავედი,  ლომისას მთაზე. ჯაშვით ვუარე სვეტსა სამი წრე.  ხირა და ხერსელლი მედგა თვალწინ.   ღმერთო მიმიშვი მის სიახლოვეს. ჩემთვის დედაა ხირსის ტახარი და ნუ ტამტოვებ სულით ობოლსა,დედა ვეღარ მცეს ზუსტსა პასუხსა და ვერც შენთან მოვდივარ. ფარულად. როგორ მიყვარდა   იმ კუთხის სუნი... როგორ მაკლიხარ  ნეტავ იცოდე.. ახლა ქაშვეთსა შევუშვლი და იქ დამატხვდება თორნიკე... პირველი კურთხევა მოძღვირისგან იმ ბანაკის ლიდერობა იყო, 
.ხოდა ღვთისმშობლის ტაძრად მიყვანების დღეს ქავშვეთს მივედი, ალბათ მიხვდები ამ დროსა რას ნიშნავს. დღეს შევიარე და რა დამხდს... პარაკლისია ჯვრით ხელში მღდელი, ლიტურგიას ბოლო წამს მივისწარი... ბოლო ვიყავი.... მღვდლის ანაფორას ვემთხვიე და ნაკურთხი წყალი ქედზე დამესხა.   ალბათ ახლა ჩემი გზა მანდ არემარეს ჩავლაა.  არ მეშინია უფალო, 33 წელია და გზა გოლგოთის... არ მეშინია უფალო ,რადგან უდაბნო და გზა ფეხით სავალი მიკუთხე. მადლიერი რომ მაუწყე და დროში სწრაფადვე მომეც ნიშანი. მადლიერი ვარრრ უფალო...