წარსულს აწყმოდან

ორმოც წესთაგან შევიცან ერთი
რომ არ ჰქმევია სიყვარულს წრფელი!
რომ გაზაფხულზე მოფრენილ მიჯნურს
ვერ შეურყიე ცხოვრება მშვიდი,
დღეს ენას ვაჭერ, როგორ გავჩუმდე'
რომ არ ვამხილო გრძნობა ფარული
ვიცი რა  გრძნობდა ეული ელა
როცა უყვარდა კაცი-უცნობი!
მეც ხომ გამიჩნდა ის სიმპათია'
როცა ვიგემე მისი ლექსები
ჩემს თავს ვუსვამდი ასეთ შეკითხვას:
"როგორ იკადრებს ამის დამწერი
იყოს უღირსი, სულით მდაბალი?"
თუმცა  ვაკადრე მე ორი სიტყვა
აღარ დამისვამს კითხვა არც ერთი
ისევ დავტოვე ბევრი შეკითხვა 
და საბოოლოდ ვართ ორი პოლუსი.!