..

ბევრიც აღარ ვატრაკო ახლა
მუზად არ ვარგიხარ და მორჩა!
ბოლოს კამაზშიც კვალ ფიქრად მოხვალ
შენ კი ვინ უწყის რას დარდობ, რადა?
მხედრიონობის რა გითხრა კამანდირ,
მე კი ვუტკიცებ თავსაც და მასაც
რომ ის დათქმული, მისი სიტყვები 
იქცა ფუჭად, და ცაში ფრენილად

ახლა ტოპოზე მე და მეგრელი
ერთად ლექსსა ვწერთ რუკაზე
რიტმში გართულნი გზას ჩამოვშორდით
და გაგვახსენდა მძიმე წარსული
ისევ ლეგიონს, ვურთავდით სიტყვას 
მაგრამ რა დროს რითმაა? ან საუბარი ?!
ასეულ მეტროთი უკან ვბუნდებით,
გზას ვუერთდებით, ბილიკს მავალსა
ახალწვეული შეშინებული, 
თავი გამოგყვას, ვითომ ვიცოდით!
თეონას ფეხი.. გულისწამსველი..
არა ნებდება, აღმართს მიჰყვება
და თან სიმღერით გაუმარჯოსო
აზეურასკენ მივალთ ნაბიჯით..
დროში ჩავჯექით, ტაშით გვხდებიან!
• ის კი ჩვენი ახალწვეული, ხედს რომ ჩახედავს, ცრემლი ადგება!
• მე კი ნათიამ, სუსტმა ფსიქიკის 
• ორ-ორი ჩანთით იიმავ აღმართზე
• სადაც პირველად მეც ის რეკრუნტი
• სიმაღლის შიშით სუნთქვა შეკრული 
• ძვლის მივბობღავდი სულით დაღლილი!