სამი ხაზით ჩანახატი

ღამის ყვავილი ვარ ნიკოტინარი. რომელიღაც ერთეულის გამოდევნება და ქუჩა ნაწყვეტ ფილებად. სამი ზომით მეტი სიტყვა გავზომე. კართან ვდგავართ მე და მამა მდინარის. შენი ფიქრი ვინარის, ადრეული სიგარა ვარ არეული სიზმრიდან. ცაზე ამბად ედინება გზა ედემის მინდვრიდან. ფუჭი ნასახლარი. ცა რვეულის ტოლია. სიტყვა-სიტყვით გადავწერე სიზმრის ანატომია. შეუვალი სილიკონით ვერ ვედები მიწას, ნავახშმარი ჯვარი მათოვს როგორც თოვლი პატარებს, ამ კარებსაც ვერ უშველა სახლმა, ვდგავარ მინდორ ყვავილებად ისევ თითქოს ახლა თიადს ვნახავ მაღლა.