ქართლის მზე

წამო ქართლში წაგიყვანო,
არც ზღვა ღელავს, არც რბის ზვავი.
არც მდინარე არ დიდდება,
არც ჩამოჰქრის ქარიშხალი.
მხოლოდ სუსტი მშრალი სიო,
ეფინება ველს და მინდორს,
ზოგჯერ სველი შავი ზღვიდან,
მოჰქრის რომ არ მოიწყინო,
დეკემბერს კი ცა ფერს იცვლის,
გაწვიმდება, გათოვდება,
და სიცივე როცა დაგღლის,
ეს ზამთარიც დამთავრდება.
ვარდობის თვეს გაგიღიმებს
ატმის ყლორტად გაზაფხული,
და შენც იგრძნობ ნეტარებას,
გაზაფხულით დაზაფრული.
თუმც მკათათვეს აენთება,
მზე მცხუნვარე და მზე მწველი,
გაახუნებს არე მარეს,
გახუნდება მინდორ ველი.
პირს შეიკრავს ღრუბელი და
იტყვი "სიცხით მიმდის გული"
და ნანატრი დაიწყება,
შემოდგომის გაზაფხული,

გააწითლებს ვაშლის ნაყოფს
ჩინებული ვაზის მზერა,
წამო ქართლში წაგიყვანო
ქართლში - სხვანაირი მზეა....