ცხოვრება
საღამოს როცა დავხუჭავ თვალებს, და ნეტარებით ჩავეშვები ძილის გუბეში, შევწყვიტავ ტანჯვას, ეს წუთია ჩემი ნუგეში. და მერე ისევ გათენდება, ამობრძანდება მზე მნათობი თავის ალაგზე, მეც ამოვყვინთავ ძილის გუბიდან, და ისევ ისე, ამ ცხოვრების ნელი დინება, ჩემს ნერვებზე ტანჯვებს ალაგებს.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი