მიწა, ზეცა და მე

მონატრებულ წუთებს,
მოიგონებს სევდა,
და გონების საბანს,
დააწვება ღამე,
და მოწყვეტილ ვარსკვლავს,
მთვარე ღამეს უთევს,
ახსენდება ღრუბელს,
წყალი - მისი დედა.
და ღრუბელი მიწას,
უსათუოდ დაბანს,
და გაჩუქებთ ყვავილს,
მიწა, ზეცა და მე.