ქვე-ყანა


ჯერ მოაგლიჯეს ქვეყანას ხელები!
და დამნაშავედ თვითონვე აცხადებენ!
ახლა უძლურო, საბრალო მიწავ!
ხომ ხედავ შვილები ვერაფრით გიცავთ.

ვერ გიცავთ! რადგან ერთმანეთს ვხოცავთ.
ვერ გიცავთ რადგან თვითონვე ვაცხადებთ!
რადგან შენს გასაჭირს ზემოდან ვამატებთ,
და მომავლისკენ გსასაც ვერ ვანათებთ!

აქ ჩვენ მრავლად გვყავდა საღი ახალგაზრდა!
მაგრამ ყველას მოუწყვეს თავისი წიწამური,
აღარ ეღირსა საქართველოს რტოების გაზრდა,
უკან დახია ყველა ნაბიჯი, წინ გადდგმული!

რამდენი პატარა გვყავს სისხლიან მიწაზე!
ვერაფერს ამბობენ თავიანთ თავზე,
მაგრამ ნუ დაძრახავთ! რადგან იცოდეთ რომ!
არასდროს გაცვლიან ამ მამულს სხვაზე!

მაგრამ იყო დრო, და ახლაც არის!
სხივნი მოაკლდა ქვეყანას მთვარის!
და ოცნებები თითოდ და თითოდ,
ფუჭად აქცია არწივმა ვითომ!

მაგრამ ქართლის სული მუდამ მგლურია და!
სხეუულს ძალა შვენის პრაიდთა ბელადის!
მაჯას ლომისებრი ცეცხლი უნთიადა!
ქართველის დონემდე ვერცერთი ვერადის


ნიკა კუკავა
2019წ. 22 დეკემბერი
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი