გალახულია


გალახულია ჩვენი ცხენის ძველი თაბუნა
და აღარ ამბობს აღარაფერს ეზოს ნალია
ყველა მთაბარედ მომთაბარემ გადააბრუნა
და სახლის კარზე დაკუდული ძველი ნალია.
ჩემი ვალია
ან რა ვალი თვალი თავლებში
ზარის ხმებზე მე
საქონელს მივერეკები
ვხედავ ვიხრჩობით
ისტორიის ძირძველ ვალებში
დაღუპულია უთქვიათ და
დაღუპულია.
ფილტვებს ჟანგბადი აღარ 
ბერტყავს ბერტყავს თამბაქო
იარალია იავარი ორბელიანის
რადგაან მას უთქვას იმედები
აღარ დამაქო
გასაყიდად და მართალია
აღარ ვყოდულობთ
რადგან გვეძვირა ჩვენი ვერცხლის 
ორად გაყოფა
მაგრამ ხომ ხედავთ ჭლექიანნი
როგორ ვდიდგულობთ
მერე იცინის და ბჟირდება
ჩვენი ეს ყოფა.


ნიკა კუკავა
2021წ. 8 ოქტომბერი
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი