მუზის მკვლელობა

ტალღები რა ხანია ბობოქრობენ
შენი გაღიმების უხილველად,
მიდი, შეფუთე გრძნობები და
მუზებს საიდუმლო გაუმხილე.

უკვე ყველაფერი გადამინდა,
ვცდილობ კარგად ყოფნას - გამომდის.
თითქოს მე მებრძვიან ამინდები
და მზეც არასოდეს ამოდის.

მხოლოდ შენ ანათებ ოქროსფრად,
გარეთ, სიცივეში... ყინვაში...
ერთი ჩახუტებაც არ მაღირსე -
სასტიკი მკვლელობების ქვეყანაში.

ჰო და, შენ მოკალი მუზა!
მკვდრეთით აღადგინე მერე...
მომხდარს ვეღარაფერს ვუზამთ
მაგრამ ხელები ხომ წერენ?!

წერენ გამოგონილ ისტორიებს -
წერენ ჩემზე და შენზე...
მერე იმედები მიყოლიებს!
ვწვალობ და ვტრიალებ წრეზე.

მახრჩობს შენს ქუჩებზე ხეტიალი,
როგორ ვერ ამჩნევ - ადამიანო...
უკვე ჩამოდგა მატარებელი;
ეცადე რომ არ დააგვიანო...