ზაფხულის პორტრეტები

გაჩვენე ნიღაბი, რომელსაც მოვიხსნი,
შენ შენი ჩამქრალი თვალრბი აანთე.
რომ მერე მოგენდო, გირწმუნო, დაგიხსნა,
და ვიყო სიკვდილზე მიბმული სალდათი

დავმარცხდი, რადგან ვიწამე მარცხის,
რადგან შემიპყრო შიშმა…
პირმშო ვარ ავდრის - ვარ ციხე,
და ქარიშხლებზე მეტადაც ფიცხი,
ეს ხასიათი რაღაცას ნიშნავს.

რაღაცას ნიშნაცს ეს ისტერია,
ეს დატვირთული მატარებელი.
დადგეს განთიადი ისტორიის,
მეც რომ შენსავით მეცვას მისტერ!
ვივარგო სინათლის მატარებლად.