‘

როცა საბრალოდ მიეკარება
მის სულის წამალს გახვეულ ფიქრში
გავსვრილი კალამი არ გაუგდია
ნოტები მისი ელოდა რიგში
ლაჟვარდის ფერი მისი ოცნება
შემკული ვარდით იების მწკრივით
კართან მოსული ღამის ოცნება
შემოდის მის სახლთ მზის სხივთა კრებით
ის არაეული ქარბუქის შვილი
ყმაწვილურ სახით გამტკბარი ხიბლით
ოცნებით აწმყო გადაკარგული
დროის მარათონს გაჰყვება ფიქრი