😃

შენ ყოველთვის ამბობდი რომ ჩემი დაკარგვის გეშინოდა მაგრამ საბოლოოდ შენ გამიშვი.
ამბობდი რომ ჩემთან არ ყოფნის შიში იყო ის რაც ერთადერთი რაც შეგაშინებდა.
ახლა აღარ გეშინია?
ახლა უჩემობა ისწავლე?
მე არ მინდა ოდესმე დაბრუნდე.
აქამდე გულით გელოდი მაგრამ ახლა აღარ მინდა და ეს იმის ბრალია რომ ძალიან მაწყენინე.
ნუთუ ამ ყველაფერს დაუშვებდი და მისცემდი ჩვენს სიყვარულს დასრულების საშუალებას.
მე მეგონა მართლა საკმარისი იყო ეს სიყვარული იმისთვის რომ ჩვენი სიყვარული არ დასრულებულიყო.
ვზივარ ახლა მოწყენილი და ვრთავ მუსიკას.
ნაზად აყოლებს ჩემი გულის ფეთქვა მელოდიას და მე ეს მესმის.
ვზივარ და ვფიქრობ რომ არ უნდა მიყვარდე რადგან გულს მტკენ მაგრამ მაინც მიყვარხარ.
აბა მთელი ცხოვრება ნერვები უნდა გიშალო და არსად წასვლას არ ვაპირებო?
შენ იცოდი რომ ჩემგან აუცილებლად წახვიდოდი და არ ქონდა მნიშვნელობა ეს ადრე იქნებოდა თუ გვიან მთავარია იქნებოდა.
მაგრამ მაინც დაჟინებით ამბობდი რომ სულ ერთად ვიქნებოდით.
როგორი დამღლელია ყოველდღე უსმენდე ყალბ და არაფრისმთქმელ სიტყვებს რომლებიც უბრალოდ სიტყვებია და რეალურად ისინი არაფერს ნიშნავს.
და საბოლოოდ ჩვეულებისამებრ როგორც წესია შენც წახვედი ჩემი ცხოვრებიდან სამუდამოდ თუმცა მარადიულად დაიდე ბინა ჩემს გულში და გონებაში.
ჩემს ფიქრებში სულ ყოველთვის შენ ხარ.