ქეთევან დედოფალს

ქეთევან დედოფალს

„მე ავაზაკი, შემცოდე ახლოს არ ვიყავი ვინანი, მარჯვენით ჯვარსა არ ვეცვი, ამად ვარ ცრემლთა მდინანი.“
     ( მეფე თეიმურაზი)

ასული, მუხრან ბატონის,
ქვრივი, დავითი- მეფისა,
ქალი სადარი-სწორისა,
ცას შესწვდა ენკენის თვესა.

დაფლეთილ
თეთრი კაბითა,
მორწყა შირაზი რწმენითა,
სახელი მისი ქეთევან,
ნაკურთხი, 
საკმევ-სანთლითა.

-დედა და შვილი მეფემან,
მძევლად მიჰგვარა შაჰაბასს,
შაჰმან: აშრაფსა, შირაზსა,
ათ წელს ატყვევა, ჩარაზა.

"გაუტეხელი სიმტკიცით"
მოწამეობით-ეწამა,
ცხელი კასრით და შანთებით,
დადაღეს დედიშობილა.

გაუმაძღარნი, ჯალათნი,
სისხლით იღებავდნენ ხელსა,
არ დასცდენია კვნესა ქალს,
ქრისტეს ჯვრით ხვდებოდა გველსა!

"არ დაიტევა ქრისტე-მან"-შანთეს, მკერდს დაღი ესმოდა,
კაბად შემოსეს ტომარა,
შირაზის მზეც კი კვნესოდა.

-ბევრჯერ იცვალა სალაგი,
მისმან ცხედრისა ასომან,
წმინდისა ძვალსალაგისა,
ბევრია კვლავაც უცნობად.

ზოგი ერგუნა ალავერდს,
ზოგიც ევროპა-აზიას,
კურნავს-უკურვნელს, ვინც ვედრის,
ვინც წმინდა ნაწილს ეზიარს.

ეწამა, რწმენას და -არქვეს,
-ღვთისქალდედოფალ -ქეთევან!
გასრულდა ესრედ გზა მისი,
წმინდადედოფლად, ქეთევან!

26.09.22წ
ნინო როსტიაშვილი
neru.
.