მე არა, მან!


მე არა მან...

მე დამაქვს მხრებით, ჩემი ბილიკი
და არასოდეს დავიწუწუნებ,
მე ამ ბილიკზე სიარულს ვსწავლობ,
არ გავახარებ სოროს წრუწუნებს.
თუ წავიქცევი ადგომას ვწვალობ,
თუ წამოვდექი არ გაგიხსენებთ:
სიტყვით მრუშობას, არცა სიავეს,
ღმერთმა შეგინდოთ,
რაც კი იავეთ.

სხვის თვალში ბეწვი შეგიმჩნევიათ,
საკუთრში კი დირეს
ვერ ამჩნევთ,
ან იცით, მაგრამ მაინც არ იმჩნევთ...
თამაშს აგრძელებთ უცეცხლო ალთან.
*
დაგვიწყებიათ, რომ ხართ მოკვდავნი,
და ყველა აგებს პასუხს უფალთან !

13.05.1996წელი
ნინო როსტიაშვილი
NERU ✍️

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი