მე არა, მან!
მე არა მან... მე დამაქვს მხრებით, ჩემი ბილიკი და არასოდეს დავიწუწუნებ, მე ამ ბილიკზე სიარულს ვსწავლობ, არ გავახარებ სოროს წრუწუნებს. თუ წავიქცევი ადგომას ვწვალობ, თუ წამოვდექი არ გაგიხსენებთ: სიტყვით მრუშობას, არცა სიავეს, ღმერთმა შეგინდოთ, რაც კი იავეთ. სხვის თვალში ბეწვი შეგიმჩნევიათ, საკუთრში კი დირეს ვერ ამჩნევთ, ან იცით, მაგრამ მაინც არ იმჩნევთ... თამაშს აგრძელებთ უცეცხლო ალთან. * დაგვიწყებიათ, რომ ხართ მოკვდავნი, და ყველა აგებს პასუხს უფალთან ! 13.05.1996წელი ნინო როსტიაშვილი NERU ✍️
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი