დილემა

ეშველებიან მხრები გუმბათებს
შეუცნობელი განგების მიღმა,
ვის - სიყვარულში არ გაუმართლებს,
ვის - ლოტოს კოჭი უმზადებს იღბალს.
თეთრი სიჩუმე, თოვლი და ჩქამი
და ნაკვალევის ფრთხილი შრიალი...
არად დაგიდევს თხოვნას და წამი
შეუჩერებლად გაჩნევს იარებს.
დრო - უცდომელი, უტყვი მსაჯული,
გადააბრუნებს საათებს ქვიშის,
შენ - დგახარ ისევ და ინარჩუნებ
სიმშვიდეს, ღიმილს და ძლეულ შიშებს.
სწვდებიან ზეცას სულის რტოები
და თოვს კვლავ ჩუმად და რუდუნებით...
და გეჩქარება განმარტოება...
და გიკვირს წესი ამგვარ ბუნების...