უილიამ ერნესტ ჰენლი invictus

ღამე კუნაპეტი ისე მმოსავს,
თითქოს უფსკრულს დავცქერ კუპრის,
ჩემი უძლეველი სულის მგოსან
ღმერთებს სამადლობელს ვუთვლი.
ვლეწე წუთისოფლის ხელბორკილი
უხმოდ, უდრტვინველად, მტკიცედ,
თავი შემრჩა ასგზის გაპობილი,
გული - უშიშარი ისევ...
ველი ჟამთასვლათა აჩრდილების
ქადილს - ავსიტყვას და მრუმეს,
კვლავაც უდრეკი ვარ, არ ვიცვლები,
მედგრად ვეგებები ღრუბელს. 
ვერ მძლევს იწროება ალაყაფთა,
არ ვსდევ ბედისწერის სურვილს...
ჩემი ხვედრის დიდოსტატი ვარ და,
პატრონი ვარ ჩემი სულის...