მეეზოვე


გზა ჭუჭყიანი და მტვრით დაფარული,
სახე — დამჭკნარი, მშვიდი, გაბადრული.
მარტოდმარტო დარჩა,
მეგზურად ყავს ცოცხი.
ნელი ნაბიჯებით  მეეზოვე მოდის...
ჰაერს მტვერი ერწყმის,
ვერ გაახელ თვალებს,
მოხუცი მეეზოვე ძველ გზას ასუფთავებს.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2025

Facebook Telegram კონტაქტი