დედი!
ჩემს მარტოობას სტიროდა ქარი, სისუსტე უხმოდ კვდებოდა ჩემში, და მე ძლიერი, ვით ქარიშხალი, ვიბრძოდი წვიმის ულმობელ თქეშში. ღიმილით შევსვამ ტკბილ – მწარე შარბათს, საწუთროს მორევს უსიტყვოდ ვხვდები, მე ემიგრანტი ქალი ვარ ახლა და ძალას მაძლევს ძახილი – დედი! ცხოვრების ომში მუდამ ვიმარჯვებ, სულს მისხივოსნებს სამშობლოს ხმები, და მე ძლიერი ვიქნები მანამ, სანამ ჩამესმის ძახილი – დედი! 19 ოქტომბერი 2016
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი