კარგად ვარ (ვითმენ)

დიდი ხნის შემდეგ,როდესაც ვფიქრობდი რომ გადავიტანე და ყველა ის ფიქრი,რაც მატკიებდა გულს ჩამოვიშორე,გავიაზრე რომ სინამდვილეში მე ვითმენ რაღაცას,რომ არ ვითმენდე გაღვიძებისას არ მექნებოდა გრძნობა ,,დღესაც"
რომ ვითმენ რაღაცას იმის გამოა, შინაგანად,ვარსებობ როგორც ადამიანი,ვინც განიცადა და ჩააქრო შუქი ოთახში..
კარგია სიჩუმე,მაგრამ განათება სახლში იმის გამოა რომ აანთო და აზრს ვერ პოულობ..თუკი საკმარისია არ გააკეთო,რაღატო გაფიქრდება სიტყვები გაღვიძებისას (?) ,,დღესაც".. ,,შეიძლება ხვალ აღარ"..