წვიმა


წვიმდა,
ნამდვილი წვეთების ნამდვილი სისველე იდგა,
ანამდვილებდა შემოდგომას ნამდვილი ქარი
და სევდაც უფრო ნამდვილი მჭირდა,
მცივა...
ნამდვილი სიცივით მცივა
და კიდევ უფრო სინამდვილით ტკივილობს ღამე,
უფრო ნამდვილად,
– მე თითქოს ახლაც, მხრებით ვატარებ შენს დაღლილ მკლავებს....

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი