მე და შენ

შენ ახლა დგეხარ და მეუბნევი, რომ ყველაფერი გაივლის მორჩა,
რომ ზამთრებს თეთრი სევდა უხდება და გაზაფხულიც უთუოდ მოვა,
რომ ფოთოლცვენა შუქია ხეთა, – რომ მზეებია ყვითელ ფოთლებში
და სიმშვიდეა შემოდგომების, ქარის მოგროვილ დამჭკნარ გროვებში...
რომ დავიბადეთ სხვადასხვა წელში, სხვადასხვა დროს და მონაცვლეობით,
და მაინც, ერთად დავტოვებთ ყველას, ოდნავ შეშლილი მოწამეობით...
26/01/16