სამრეკლოს თავზე

სამრეკლოს თავზე ღუღუნებს მტრედი,
ტაძარში მღვდელი უკმევს მთავრობას,
უფალო, რისთვის ასეთი ბედი?
მზე ვერ გვინახავს მეცხრე თაობას.
მხრებში მოხრილი ოქრო-ვერცხლისგან,
გამობრძმედილი  ცბიერი მზერით,
ტვინებს გვირეცხავს ამბიონიდან
"მესამე რომის" მეხოტბე გერი.
იგავს გვიყვება უპოვართ მადლზე,
- სულს რა განუტევთ ცხონდებით მყისვე...
თავად სამოთხე მოიწყო აქვე,
ეკლესიიდან განდევნა ქრისტე!
ღმერთო, მაღალო შენ თუ დაგვიხსნი,
უმთავრეს მტრისგან, ბნელი გონების,
და თუ აბჯარი ცოდნის ავისხით,
არასდროს, არვის დავემონებით!