მე შენ და...

მე ახლა ამას ვწერ, 
შენ ამას წაიკითხავ, 
    ის ვერც დაწერს და ვერც წაიკითხავს. 

მე ნაჩუქარი ფეხსაცმლით დავდივარ, 
შენ - საკუთარით, 
      ის - ვერცერთით. 

მე რაც მაქვს იმას ვჭამ, 
შენ - რაც გსურს, 
     ის - ვეღარაფერს. 

მე ვიცი,  რომ სამივე ვმეგობრობდით, 
შენც იცი ეს, 
     მან - იცოდა. 

"მე", მე ვარ, 
"შენ",  შენ ხარ, 
     ის აღარ არის,  მოკვდა. 

მე ზმნა ვაუღლე, 
შენ შეუღლებული ხარ, 
     ის დარჩა უღელქვეშ. 

(ამ სამიდან მე და შენ ვცოცხლობთ).