თითქოს ვმოგზაურობ...
თითქოს ვმოგზაურობ და სად, არც კი ვიცი... სივრცე იშლება, თან თითქოს პლანეტები... გულის ყრუ კუნჭულში, მესმის, დარში მიცდის, ძველი ატმოსფეროს, ცხადი განედები... ჩემი არსებობის ხანა ხანგრძლივია. დროდადრო ვაგროვებ, ვითვლი მემუარებს. თუ რამ ყოფილა და გზაზედ გამივლია, ვერაფერს ამ ქვეყნად, მე ვერ მოვუარე...
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი