ნიავს ქარი ამოჰყვა

ჩარხზე ცულს ვლესავ
ბალახზე ცელსო
დანით ყელს ვღადრავ
ხარს კუნაპეტსო
ლოცვას ვუკითხავ
სისხლით შვილებსო
უხელოდ ვთიბავ
უფეხოდ ვტკეპნი
უომრად მომდის
სისხლი გულიდან
უქალოდ ვარდა
შვილები მყავსდა
მამული მაქვსდა
მე კი არსად ვარ
შვილები დადიან
ობლები არიან
მამული მათ აქვთ
მამები არყავთ
გრიგალში არიან
ქარში არიან არამცდა
არშიათ სამშობლოს
გარდა,
უღმერთოდ არიანო
ამას სწადიანო
ლამპარით არიან
წმინდა ლამპრითაო
მუდამ ნათობენ 
არნაცრდებიანო მყარად
არიან
ნესტორები არსად არიანო
მამები სალაფავით ღორებს
უცდიანო
წვერებიანები კაბიანები
უკუღმა უკიდიათ წმინდა
ჯვარები ქრისტეს
ყიდიან ღმერთს გაჰყვირიან
დროს აჩერებენ მჯიღებს
იცემენ ვირსკი ვერ ცნობენ
მკველსაც განარჩევენ
იმით იყვარებენ თუ ჯვარი 
ჰკიდიათ 
მსგავს ფარისევლებს