დღეს

როგორი სასტიკია დღეს ბუნება 
ჯერ არიკმარა ანაკონდასავით
მოეგუდა მის მკლავებში
ბავშვები და ქალები 
შემდერ ერთი ცრემლი არდაღვარა თითქოს ცამ 
პირი მოკუმა დამუნჯდა თვალები
ღიაქვს თუცმა ცრემლის
წვეთი არემეტება როგორი
ბოროტია ბუნება დღეს 
ვიღაც ბედნიერი ადგა 
მომავალს გეგმავდა სად უნდა 
ესწავლა რა უნდა გაეკეთებინა
მიზანს ისახავდა 
მომავლის გარდა არც იყო 
მის ფიქრებში არაფერი სიკვდილზეც ხუმრობდა ხოლმე
ოღონდ ეს იმდენად დაუჯერებლად მიაჩნდა ჯერ 
შორ  მომავალს მიაწეპებდა 
როგორც გვჩვევია ადამიანებს 
ალბათ ძალიან მოსწონდათ 
კრიალა ცა მწვანე ხების ყურება 
ეს ჰარმონია და სიმშვიდე 
ჩიტების ჭიკჭიკი გუგულების სტვენა სიკვდილს ღრმად ეძინა 
ფიქრობდა ქვეცნობიერი და ამოუცნობელი.თუმცა სიკვდილი ნელ ნელა იზრდებოდა როგორც სიმსივნე უმტკივნეულოდ უხმაუროდ სანამ არგაიზარდა
უსასრულობამდე თან გაიყოლა გრუხუნმა ათობით ადამიანი და გაიყოლა სამუდამოდ მათი ფიქრებიც და ოცნებებიც ალბათ როგორ ეჭიდავებოდნენ ტალახს რომ გათავისუფლებულიყვნენ ალბათ რამდენჯერ იფიქრეს ბედნიერ წარსულზე ან შეიძლება არაფერზე იფიქრეს გარდა გადარჩენისა ასეა ადამიანის ინსტიქტი გული ისე სწრაფად ათამაშდებოდა გონებას დახშობდა მთელს ნერვიულ სისტემას და ფიქრებს გულისკენ გადართავდა და მოუსმენდა გულის ფეთქვას უმუხრუჭო მანქანაშიი ყველა მუხრუჭზე ოცნებობს და ფიქრობს ოღონდ გაჩერდეს წყეული მანქანა თუმცა არაფრით აპირებს გაჩერებას.განა იმსახურებდა ის დაუმწიფებელი ასე მოეთხარა ბუნებას რომ ვერ გაეგო მწარის და ტკბილის ფასი განა ვინმემ
ჰკითხა უნდოდათუ არა დამთავრებულიყო ეს კინო ასე მალე.სასაფლაოა სასაფლაო ვნახე მე  ტირილი ახლაც ჩამესმის ბავშვების გოგონების კივილი ბიჭების ღრიალი საფლავები დუმან ქვიანი საფლავები არდუმს ეს მიწა ეს ტალახი ადრე ძნელად წარმომედგინა სამოთხეში საფლავები თუმცა ახლა ესეც ვნახე გუშინდელი სამოთხე როგორ იქცა ჯოჯოხეთად და მორჩა ყველაფერი ცრემლიც დაილია მათში ფიქრიც კეთილი თუ ზოგჯერ ბოროტი არც სინანნულია უკვე არც სიყვარული არც ფიქრი რამე უკეთეზე და არც ცუდზე ვიღაცის წყენაც შეწყდა ვიღაცისადმი გაბრაზებაც და ავი სიტყვაც გაქრა.აღარაფერი შეუძლიათ ბრძოლასაც მორჩნენ უზარმაზარ ტალახთან და მიეჩვივნენ დანებდნენ და დაიძინეს ჩვენკი გვღვიძავს ვხალისობთ გვიხარია 
და მეკი მცხვენია ახლა სულიც მეხუთება დასრულდა სამუდამოდ მათი არსებობა ლამაზი გოგონები ლამაზი კაბებით გაპრანჭვები ბიჭების სიხარულიც დამთავრდაა თითქოს ყველაფერიც დამთავრდა თუმცა მაინც სათი წიკწიკებს ამინდიც არა შესაფერისი რარიგ დიდ როლს თამაშობს ეს ბუნება ადამიანზე მინდა ვიტირო თუმცა მზეა ცა მოწმენდილია ადამიანები იცინიან ან რა ვიტირო სხეულიც რამდენს ნიშნავს ზოგჯერ მგონია ადამიანის სხეული გვიყვარს და არა მისი შინაგანი ხმა თუ თვისება როგორ ფიქრობს.აბა რატომ ვერ ვტირივარ  ან რა დავიტირო ცხედარიც არმაქვს ვის ვუყურო რო ვიტირო ამ ბუნებამაც როგორ შეიკრა პირი მინდა აღევლდეს იწვიმოს იგრუხუნოს და მატიროს თუმცა არა და არა არტირის არნანობს არ გრძნობს თავს დამნაშავედ არც ბუნება და არც კაცი