ვიცი ერთხელაც დაგკარგავ

წვიმს ნისლია ნოემბერს 

ბაძავს, ბოლო ფოთოლიც

წარსულს ჩაბარდა. 

მე შევესწარი იმ მეზოვეს 

ფოთოლს უკანასკნელს 

როგორ მალავდაა,

გულ გაყინული მთელი ქალაქი

არგანიცდიდა ფოთოლთა

წასვლას 

ვინ იცის რამდენი ფიცი

გატეხეს, ნაშემოდგომი 

სუსხიან ზამთარს,

ასეა კაცი ყველას ივიწყებს

უკეთეს ეძებს ხარბი 

ცხოველი გაზაფხულს

შესვამს ნაყოფის გემოს

ნამდვილი იყო ის ერთადერთი

სხვის ძებნაში ასე რომ 

დათმო,